Koppel-teken/s |3
Koppel-teken/s |3 is de derde expo in een reeks van vier rond de band tussen twee kunstenaars, een gevestigde waarde en een aankomende. In 2025 zijn dat olfactorisch kunstenaar Peter de Cupere en Aaron-Victor Peeters. De Cupere en Peeters werken beiden binnen het brede spectrum van multimedia en creëren installaties die fysieke ruimtes veroveren.
Peter de Cupere (°1970)
‘Bij iedere ademhaling ruiken we.’
Olfactorische kunstenaar Peter de Cupere is al meer dan 25 jaar bekend als een productieve en proactieve voorstander van olfactorische kunst in de kunstwereld. Hij realiseerde meer dan 700 werken die betrekking hebben tot de geurperceptie-en belevenis rond sociale, culturele en ecologisch onderbouwde contexten.
Met meer dan 200 wereldwijde tentoonstellingen, projecten en lezingen van Amsterdam, Berlijn, Milaan, Londen tot New York, werkte hij ook samen met verschillende instellingen en bedrijven.
In 2018 ontving hij de Golden Pear - Art & Olfaction Award van het Amerikaanse Institute Art & Olfaction. In 2022 ontving hij de International New technology Art Award - Public Award voor zijn Olfabet, een geuralfabet voor blinden en slechtzienden. Hij is de uitvinder van de Olfactiano, de eerste geurpiano ter wereld en creëerde de Blind Smell Stick, een blindestok waarmee men zijn weg kan ruiken. In mei 2023 ontving hij voor de tweede keer een Golden Pear Art and Olfaction Award.
Peter de Cupere is docent en onderzoeker aan de PXL – MAD School of Arts in Hasselt (BE) waar hij als mede-oprichter van het Open Senses Lab het gebruik van de nabije zintuigen, geur, smaak en tastzin doceert. In 2019 behaalde hij zijn doctoraatstitel. Hij onderzocht het gebruik van geur als concept, contextdrager en – gever in het kunstwerk.
Met zijn werken wil hij de toeschouwer 'geurbewust' maken. Hij wil hen via de geur laten nadenken over het klimaat, over sociaal maatschappelijke problemen, over interacties tussen de mens, zijn cultuur, geschiedenis en welzijn. Hij experimenteert met geuren en gebruikt geuren om verschillende problemen van onze samenleving in vraag te stellen.
Websites:
Instagram: @olfactoryart
Aaron-Victor Peeters (1994)
In de traditie van moderne en hedendaagse kunstenaars zoals Edward Kienholz, Wolf Vostell en Andy Warhol, creëert Aaron-Victor Peeters kunstwerken die de mechanische anatomie van auto’s onthullen. Tegelijkertijd verkennen zijn werken de sociale en culturele betekenis die voertuigen dragen, en hun vaak onuitgesproken emotionele of zelfs erotische lading.
Peeters’ werk beweegt moeiteloos tussen sculptuur, performance en post-pop art. Hij biedt frisse, prikkelende perspectieven op alledaagse objecten. In zijn wereld wordt een Mercedes-motorblok verheven tot een icoon, terwijl ondersteboven opgehangen brandstoftanks, versierd met collages van naakte vrouwen, taboes bevragen en artistieke vrijheid opzoeken.
Met zijn werken daagt Peeters ons uit om de spanning tussen nostalgie en vooruitgang, vrijheid en controle onder ogen te zien. Tegelijkertijd nodigen zijn creaties ons uit om de grenzen van onze verbeelding te verkennen en te verruimen.
Een koppelteken verbindt, maar scheidt ook. Denk bijvoorbeeld aan Chinese zoetzure saus: het is één saus, niet afwisselend zoet en dan weer zuur. Het oxymoron, de stijlfiguur waarbij twee tegengestelde begrippen worden samengebracht, speelt een centrale rol in de reeks Koppel-teken/s, waar een ‘gevestigde kunstenaar’ en een ‘aanstormend talent’ met elkaar worden verbonden. De overeenkomst tussen beide kunstenaars hoeft niet letterlijk te zijn, maar juist figuurlijk. Dat geldt ook voor Peter de Cupere en Aaron-Victor Peeters.
Aaron is niet Peters ‘leerling’ in de klassieke zin, hoewel hij aan het Limburgse PXL-MAD/SCHOOL OF ARTS studeerde, waar Peter doceert. Later koos Aaron ervoor om Peters assistent te worden, en Peter koos op zijn beurt voor Aaron. In deze leerling-meesterrelatie leren beiden van elkaar. Hier ligt precies de kern van het koppelteken: een verbinding waarin wederzijds begrip centraal staat.
Peter waardeert Aarons veelzijdigheid en zijn keuze om niet beperkt te blijven tot één medium, zoals schilderkunst, waarmee Aaron oorspronkelijk begon. Beiden werken binnen het brede spectrum van multimedia en combineren technieken om installaties te creëren die fysieke ruimtes veroveren. Aaron bewonderde op zijn beurt hoe Peter zijn monumentale sculpturen eerst als maquettes opbouwde, net zoals een architect werkt. Deze maquettes zijn meer dan voorstudies; ze zijn autonome kunstwerken op zichzelf. Aaron besloot zich ook in deze aanpak te verdiepen, waarmee een subtiele overeenstemming en tegelijk een verschil tussen de twee kunstenaars zichtbaar wordt.
De Cupere creëert werelden waarin hij menselijke ervaringen verrijkt met geur, een zintuig dat sterk verbonden is met het geheugen. Herinneringen spelen een centrale rol in zijn werk, net zoals bij Peeters. Maar waar de Cupere zich richt op het olfactorische, heeft Aaron een andere focus. Hij onderzoekt de verandering van tijden en waarden: het paard, ooit een spil van de economie, werd vervangen door de ‘paardenkracht’ van motoren. Nu staan fossiele brandstoffen onder druk en verschuift de wereld opnieuw. Paarden zijn vandaag vooral siervoorwerpen, en mogelijk krijgen motoren dezelfde status in de toekomst: pronkstukken in een parade van oldtimers.
Deze voortdurende wisselingen fascineren Aaron-Victor Peeters, en zijn jong oeuvre laat zien hoe hij deze veranderingen in kaart brengt en verwerkt.
Willem Elias, curator Koppel-teken/s