Fernando Vandekeybus

Fernando Vandekeybus: “Er is geen plan B”

In het voorjaar van 20224 resideerde Fernando Vandekeybus, zoon van choreograaf en regisseur Wim Vandekeybus, een week lang in Destelheide om te werken aan zijn afstudeerfilm. De jonge Brusselaar droomt van een carrière als professioneel filmmaker en is al aardig op weg.

Je naam is intussen al een paar keer opgedoken in de aftiteling van de voorstellingen van je vader. Hoe werken jullie samen?

Fernando Vandekeybus: “Ik deed onder meer de visuele regie voor zijn voorstelling Bloedbruiloft. Op de scène is een enorm rotsdecor gebouwd en daarop worden monumentale filmbeelden geprojecteerd. De film die ik mocht regisseren maakt echt deel uit van de voorstelling. Zo’n kans krijgt niet iedereen en ik ben mijn vader heel dankbaar dat hij me dat vertrouwen gaf. Het was een van mijn grootste projecten tot nog toe en het bood me de kans om mijn werk in binnen- en buitenland te laten zien.”

Waaraan werk je hier in Destelheide?

Fernando Vandekeybus: “Ik ben volop aan het scenario aan het schrijven van mijn afstudeerfilm voor het KASK in Gent. Ik belandde hier omdat ik op zoek was naar een plek waar ik me even van de buitenwereld kon afsluiten en niet bezig moest zijn met de dagdagelijkse beslommeringen. Om een scenario te schrijven heb je echt je volle focus nodig. In Brussel, waar ik woon, heb ik een grote vriendengroep die altijd wel iets van plan is. Heel tof, maar het helpt niet bepaald voor die volle focus (lacht). Om een script te schrijven moet je soms vier uur door een raam kunnen turen in de hoop dat er iets landt in je hoofd. En laat ons zeggen dat dat hier in Destelheide een pak makkelijker lukt dan thuis.”

 Je films hebben vaak iets sprookjesachtig.

Fernando Vandekeybus: “Ik bewandel graag de grens tussen droom en realiteit. Ik hou van die realiteit die buiten de film niet echt zin heeft, maar in de wereld van de film wel. Qua esthetiek is wat ik maak vaak een mengeling van de middeleeuwse ruigheid van sprookjes en moderne elementen. Qua thema gaat de film over herinneringen in relatie tot traumaverwerking, iets wat me heel erg fascineert. Ik hou ervan als films een beetje een risico durven nemen. Ik probeer graag dingen uit en het is in deze fase van mijn leven dat ik dat nog volop kan. Mislukt het, dan is het maar zo, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd. Ik droom van een langspeelfilm en ik wil er alles aan doen om die droom te realiseren. Al was het maar omdat ik geen plan B heb. (lacht)”