Libasse Ka
In de tentoonstellingenreeks Koppel-teken/s is er geen verband tussen de kunstenaars, tenzij één van een zekere sympathie voor elkaars werk en persoonlijkheid met daaraan verbonden de attitude van de oudere die de jongere stimuleert om verder te werken.
Libasse Ka is geen onbekende in Destelheide. Hij was samen met Stéphanie Lebon, Colin Waeghe en Koen van den Broek, een van de vier kunstenaars die een prent ontwierpen als aandenken aan de viering van 50 jaar Destelheide. Toen schreef ik het volgende over hem:
“Hij is op zoek naar zijn eigen stijl, wat niet wegneemt dat hij al een eigen handschrift heeft. Kunstenaar zijn, is kunst maken. En dat zit er bij Libasse in. Sinds zijn prille jeugd tekent hij voortdurend. Hij werd geboren in Camberène (Dakar), maar woont al lang in het Vlaamse Asse. De sporen van zijn Afrikaanse origine zijn er allicht. Hij kent ook door en door de Vlaamse cultuur.
Hij is een zoekende die veel kijkt en leest. Zo is hij nu bezig met Stéphane Mallarmé, de voorloper van het symbolisme dat invloed had op het surrealisme. De taal moet gekraakt worden, niet enkel gebruikt, zou de samenvatting van diens esthetisch uitganspunt kunnen zijn. Libasse is ook geboeid door de kleurexperimenten van de Bauhaus-kunstenaar Josef Albers.
De vlieger die hij in de reeks van 50 jaar Destelheide gemaakt heeft, is een sterke proeve van spelen met groenachtige vlekken. Kleurvlekken combineren is de kernvaardigheid van de schilder. De kracht van het ‘Melkmeisje’ van Vermeer, vloeit voort uit het contrast tussen het geel van het hemd en het blauw van de rok, niet uit haar correct geschilderde melkmuiltje.”
Libasse heeft ondertussen niet stil gezeten. Ik ben zelf benieuwd wat hij brengen zal. Hij toont hier zijn abstracte werken. Umberto Eco stelde dat abstracte kunstwerken ‘open’ zijn voor interpretaties. Een mooie opdracht voor de bezoekers van Destelheide!
Wordt vervolgd.
Willem Elias, curator exporeeks Koppel-teken/s
Interview Libasse Ka: “Dit is een ongelofelijk mooie kans”
Heb je lang getwijfeld toen je van Willem Elias het aanbod kreeg om met Jan Van Imschoot te exposeren?
Libasse Ka: “Letterlijk geen seconde! Ik kijk enorm op naar Jan, ik ben gek op zijn werk. Tijdens mijn studies aan Sint-Lukas surfte ik al heel vaak naar de site van Jan Van Imschoot. Later ben ik hem op Instagram gaan volgen. Hij likete mijn tekeningen, ik sprong een gat in de lucht toen ik dat zag. Jan leerde me om te focussen en met de voeten op de grond te blijven. Hij was degene die ervoor zorgde dat ik mijn allereerste expo kreeg. Ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor.”
Welke werken heb je gekozen voor Koppel-teken/s?
Libasse Ka: “Eigenlijk is het zo goed als allemaal nieuw werk dat ik de voorbije twee maanden speciaal voor de expo heb gemaakt. Ik zit dus in een productieve periode. Nu is het vooral zaak om in die drive te blijven zitten, dat heeft Jan me ook geleerd.”
Hoeveel van de Afrikaanse cultuur zit er in je werk?
Libasse Ka: “Mensen stellen me vaak die vraag, maar er zit eigenlijk geen Afrika in mijn werk. Wel mens. Een mens die daar en hier is opgegroeid. Niet dat ik niet blij ben om Senegalees of Belg te zijn. Maar mijn schilderijen gaan daar gewoon niet over. Waar ze dan wel over gaan? Ik heb lang geworsteld om mijn plaats te vinden, dat zit er misschien wel wat in. Tegelijk zit er altijd een soort ‘grid’ in. Rasters, ook in de architectuur, hebben mij altijd geïnteresseerd. Je vindt ze terug in de Afrikaanse kunst maar evengoed in de Aziatische en de Europese. Ik ben veel bezig met lijnen en vlakken. Mijn werk is tegelijk abstract en heel concreet. Dat is waar ik bijvoorbeeld ook van hou in het werk van Raoul De Keyser.”
Vanwaar je fascinatie voor Jan Van Imschoots werk?
Libasse Ka: “Als ik naar Jans werk kijk, dan zie ik dat dat werk is van iemand die belezen is. De kleuren die hij kiest, daar zit geen logica in, en dat maakt het net interessant. De manier waarop hij schildert is zo bijzonder. Vaak vind ik van mensen die met olieverf schilderen, dat ze ‘afgelikt’ schilderen. Maar bij hem zit er echt leven in z’n schilderijen. Dat spreekt me al heel lang aan. Hoe hij bijvoorbeeld vaak pistache gebruikt, samen met oranje, vind ik prachtig. Die kleuren houden mekaar echt vast. Ik vind het een enorme eer om zo’n expo te mogen houden met Jan. Maar ik moet wel toegeven dat het me wel flink wat stress heeft bezorgd. Geloof me, mijn vriendin heeft afgezien met mij (lacht).”