Ontdek het verhaal achter de werken
"Ik heb jaren gewerkt voor het ‘Blad van Welzijn’ in Vlaanderen — welzijn in de brede zin van het woord: geluk, gezondheid. Wat me altijd diep heeft geraakt, is hoe mensen reageren op mijn werk. Dat het betekenisvol wordt wat je doet. Dat motiveert me enorm om door te gaan.
Ik heb ook veel rond ‘vrouwenzaak’ gewerkt: vooral rond discriminatie en onrecht naar vrouwen toe. Door daar meer en meer rond te werken, sluipt na een tijd deze thematiek in al mijn werken.
Vroeger werkte ik op papier en doek, maar ik ben nogal heftig in mijn manier van werken — het doek scheurde, het papier brak. Daarom ben ik overgestapt op synthetisch papier. Dat is ijzersterk en kan mijn aanpak wél aan. Superplezant!
Wat de verf betreft: commerciële verf lag me niet zo. Tijdens mijn opleiding schilderkunst heb ik geleerd hoe je zelf verf maakt. Ik ben gaan experimenteren met alternatieven zoals schellak — dat is een natuurlijk product, afkomstig van luizen, en wordt ook gebruikt om bijvoorbeeld snoepjes te laten glanzen. Je hebt wel pure alcohol nodig om het op te lossen, en het droogt in enkele seconden. Heerlijk om mee te werken.
Maar ik gebruik ook andere dingen. Thuis had ik een zieke boom die constant sap verloor, hars. Dat viel in het gras, en ik ben dat sap beginnen gebruiken om pigmenten te mengen. Een heel bijzondere ervaring, al duurt het wel veel langer om te drogen dan schellak."
"Dit werk is met Arabische gom gemaakt. Wat er ontstaat van die boom als dat niet zuiver is, hoe dat kan werken. Dat is één vlek en er ontstaat zoiets moois. Voor mij is dat het leukste wat ik kan doen. De meer zuivere vlekken, is aangekochte Arabische gom. Die is van oorsprong altijd wat gelig. Ik heb nu ook een andere aangekocht: ‘de luna’, een soort die meer helder en wit is. Hier zie je ook acryl, maar het heldere en de glans in schellak of Arabische gom is hier artificiëler."
"Ik experimenteer ook graag met materiaal en producten. Soms voeg ik bijvoorbeeld Dreft toe om een bepaalde textuur te krijgen, bijvoorbeeld bubbels. Wat mij intrigeert aan die experimenten is dat je altijd een ander resultaat krijgt, zelfs wanneer je met hetzelfde product aan de slag gaat. Dat maakt het spannend. Elk werk is een avontuur."
"Nog niet zo lang geleden heeft Destelheide vluchtelingen opgevangen. Enkele van deze werken zijn portretten die toen gemaakt zijn, van mensen die hier verbleven."
(blauwe werk vrouw uiterst rechts) "Dit is het enige portret van deze periode dat in de expo zit. Ik had zes mensen geportretteerd toen ze hier aankwamen. Voor elk portret legde ik een reeks kleuren klaar – blauw, rood, groen, bruin – en de mensen mochten zelf kiezen welke kleur voor hen het meest geschikt aanvoelde. Zo werd het werk ook een beetje van hen. Als het portret af was, zetten ze hun handtekening, schreven ze hun naam en afkomst erbij. Hier staat bijvoorbeeld onder haar naam ‘Ivoirienne’, zij kwam dus van de Ivoorkust."
(bruine werk tweede van rechts te starten) "Dit portret is vrij oud en maakte ik tijdens de oorlog in Rwanda (1994). Later heb ik het gebruikt als boekcover. Dit werk is niet meer te koop, ik hou er toch graag een aantal voor mezelf."
(roze werk, meisje, derde rechts) "Hier zie je een meisje uit Kosovo. Je ziet de tragiek in haar houding. Soms voel ik me meer vrij bij kinderen om aan een snelheid te tekenen, om meer te durven."
(bruingoud werk, vrouw met hoofddoek)
"Er waren ook mensen die niets zeiden, waarvan hun naam ook niet op het werk staat. Zoals deze vrouw, die heb ik delicaat geschilderd, net omdat ze niets zeggen, omdat ze zo ingehouden zijn. Dit is nog steeds een werk dat me raakt telkens als ik het zie."
(linker werk van rechter paneel – roze achtergrond man).
"Ik herinner me een jongen uit Afghanistan die niet kon schrijven – zijn vriend heeft toen zijn naam geschreven. Ik heb mijn originele tekening in viltstift uiteindelijk overschilderd, maar de originele ogen schemeren hierdoor nog steeds door. Dit geeft het werk een gelaagde uitstraling."
"Soms zijn de tekeningen ook fysiek bijzonder. Hier zie je een jongen met opvallend ontwikkelde lippen, terwijl ik ook een portret maakte van een meisje uit Mongolië met net hele kleine lipjes. Die extremen blijven me raken. Ook hoe ze hun handtekening zetten: de een doet dat heel beheerst en klein, de ander heel uitbundig. Ik heb er echt ontzettend veel gemaakt – zeker zo’n 200 portretten."
"Sommige werken vertellen een heel duidelijk verhaal. Zoals dit werk waar je mensen ziet die een betere toekomst zoeken, die samen zijn aangekomen – vluchtelingen, die netten meezeulen die ze gevonden hebben, bvb in boten. Maar wat ik zo schrijnend vind, is dat ze toekomen en dan vaak weer teruggestuurd worden. Door links in het werk een verticale lijn te trekken met daarachter een ‘play’ driehoekje, toon ik aan dat ze tegengehouden worden, als een soort pauzeknop."
"Als schilder vind ik dat je soms verplicht bent om de materie te laten werken, zoals deze donkerblauwe vlek onderaan.
Zo breng ik figuratieve en abstracte elementen samen en ontstaat er een soort spanningsveld. Zoals hier: een bleke vlek die ontstaat – dat laat ik gewoon gebeuren. Maar ik probeer toch enige controle te houden, zodat het uitdraait zoals ik het wil."
"Hier zie je twee werken die vertrokken zijn vanuit De Toren van Babel van Pieter Bruegel De Oude. Een werk dat ook in het groot geprint werd om aan een van de gevels van de slaapblokken van Destelheide te hangen. De link met mensenrechten en actualiteit is hier voor mij erg aanwezig. Als je denkt aan wat er allemaal gebeurt in o.a. Gaza… De mensen spreken niet meer met elkaar, ze zijn van elkaar vervreemd. Voor deze schilderijen heb ik me enerzijds op De Toren van Babel gebaseerd, anderzijds op beelden van bombardementen in de actualiteit. Het onderstaande werk wou ik er graag bijhangen, maar ik vond niet meteen goed hoe dit visueel paste. Het is pas toen ik het ondersteboven draaide, dat er een interessante wisselwerking tussen beide schilderijen kwam. "
"Hier zat ik dagen aan te werken, maar omdat ik weinig geduld heb, snel iets beu ben, zoek ik naar manieren om sneller te kunnen gaan. Hier zijn de figuren uiteindelijk gestempeld. Dit werk is initieel vertrokken vanuit prenten uit midden 19de eeuw, over slaventransport. Toen kwam terwijl ik hieraan werkte, het bericht van Trump die mensen wilde terugsturen naar Zuid-Amerika in de actualiteit. Hierdoor zag ik er boten in die voor Trump dienden. Heel kort daarna was het veel in het nieuws over de ruimtetuigen van Musk om naar Mars te gaan, waardoor ik dan weer dit erin zag en het bijna iets absurds krijgt. Dat politieke klimaat heeft zich mee in het werk genesteld. Tegelijk vertrek ik dus vaak vanuit mijn beeldenbank die ik doorheen de jaren heb verzameld: ik kijk veel, ik laat me leiden door verontwaardiging of fascinatie. Een beeld moet me prikkelen en dat bewaar ik dan om later als vertrekpunt in te zetten. "
"Dit refereert aan mensenrechten. Hier zie je nood- en voedselhulp. Je ziet oude jeeps die tot de verbeelding spreken. Het landschap is dan weer heel neutraal, waardoor het geen specifieke indicatie van plaats geeft en het meer een overkoepelende thematiek aangaat. Dankzij de kleuren wordt het een bijna dromerig beeld. Het is ook dit werk dat op groot buitendoek geprint is en aan de gevel van Hanenbos hangt."
"Ik had net voor dit werk goudpigment gekocht en wou dit heel graag gebruiken. Hier zie je een verzopen landschap, waar enkel water achtergebleven is. Het enige kleur dat ik wou was dus het oranjeachtige van dat goud en het complementaire van het blauw."
"Als kunstenaar vind ik het belangrijk om naast mensenrechten ook in te zetten op de klimaatproblematiek. Verontwaardiging proberen oproepen met je werk en om de problematiek voldoende te belichten en aan te kaarten. Algemeen wordt er te weinig aandacht aan besteed, wat erg is. Dit werk geeft hier ook kritiek op."
"Het bovenste werk maakte ik drie jaar geleden, wat iets heel vertellend heeft in al die kleine elementen. Ook hier zie je een verdronken landschap die grotendeels onder water staat. Het werk houdt het midden tussen verschrikking en absolute schoonheid. Het middelste en onderste werk maakte ik later, tijdens mijn residentie in Destelheide. In deze reeks is duidelijk een evolutie voelbaar: tijdens mijn zoektocht besefte ik meer en meer dat je met bijna niets het meeste kan suggereren. Met heel weinig elementen en zo kwam ik tot het derde, onderste werk. Ik wil nog in deze lijn verder werken.
In deze reeks kan je heel mooi zien hoe ik met Arabische gom en schellak werk. Deze werken hebben erg lang moeten drogen, net omdat ik voor het weergeven van dit waterachtige landschap veel water toevoegde bij de Arabische gom. Hoewel ik vroeger nog vaak met penselen werkte, voelde ik meer en meer dat mijn manier van schilderen en de materialen zich daar niet altijd evengoed meer toe leende. Ik ben dan ook meer beginnen experimenteren met materialen die sporen nalaat en nog een extra laag toevoegt zoals sponzen en kartonnetjes."