Koppel-teken/s |2
Koppel-teken/s |2
Koppel-teken/s |2 is de tweede expo in een reeks van vier rond de band tussen twee kunstenaars, een gevestigde waarde en een aankomende. In de tentoonstellingenreeks ’Koppel-teken/s’ is er een zekere sympathie voor elkaars werk en persoonlijkheid, en de attitude van de oudere die de jongere stimuleert om verder te werken. In dit tweede luik zijn dat Stéphanie Leblon en Jonas Vanderbeke. Beiden ‘zeggen’ het met bloemen op beeldende wijze, zij het op een verschillende manier.
Stéphanie Leblon (°1970)
Het werk van Stéphanie Leblon heeft een synesthetische dimensie en zet aan tot dromen, verwijlen en mijmeren. De beelden zenden de blik wandelen. Het zijn stillevens die op de loop gaan, nature mortes die verrijzen. Lichtvoetig dansen bloemen in het ijle. De bloemen van Stéphanie Leblon zijn niet te vatten. Ze ontsnappen voortdurend aan bepalingen, ze weigeren elke paal- en perkstelling. Ze zijn niet te vangen in een vaas, evenmin nog gebonden aan hun oorspronkelijke radix. Ontworteld, nemen ze alle vrijheid en zoeken ze hun eigen weg: poezelig als sneeuwvlokken, maar geen neerslag, wel blijmoedig opwaarts de wijde wereld in.
Jonas Vanderbeke (°1993)
De bloementuilen van Jonas Vanderbeke zijn allerminst narratief. Ze overdonderen je, zodat de eerste reactie een terugdeinzen is, een adembenemend gevoel er ondersteboven van te geraken. Tot je beseft dat het liefdevolle ruikers zijn, die ook willen charmeren. Bij Jonas Vanderbeke gaat het niet om de symbolische kracht van bloemen. Hun natuurlijk pallet trekt hem aan, samen met de grillig sierlijke vormen. Zijn werk kan ook niet-figuratief bekeken worden als evenwichtsoefening tussen kleuren, waarbij hij ongewone combinaties niet schuwt.
